Met de opkomst van digitale transformatie wordt de noodzaak alleen maar groter. Kun jij kort wat meer vertellen over jouw rapport?” 
“De hoofdvraag is ‘hoe komen we verder met standaardisatie binnen de culturele sector’. En om die te beantwoorden moet je weten wie je publiek is. Daarvoor moet je keuzes maken. Er zijn allerlei databronnen en verschillende typen data, dus de vraag is waar je de focus op legt. Kies je voor transactiedata of consumentendata? In dat eerste geval moet je afspraken gaan maken met bedrijven die ticketingsystemen aanbieden zodat je de juiste data in het juiste vakje binnenkrijgt. Technisch is dat niet zo ingewikkeld. Als ze de goede eenduidige instructies krijgen, kan dat vrij eenvoudig worden geprogrammeerd. De beschikbare tijd en het budget zijn binnen de sector bovendien beperkt, dus dat weegt eveneens mee in de afweging hoe je het aan wilt pakken. Het is verstandig om ‘dicht bij huis’ te beginnen.” 

“Maar hoe bepaal je dan wat je gaat standaardiseren. Jij hebt heel veel partijen gesproken. Waar is behoefte aan?”
“Dat is wisselend en hangt ermee samen over welke data een instelling beschikt.” 

“Waar zou je moeten beginnen?”
“Bij transactiedata. Dat zijn harde data en reeds in eigendom van de instellingen zelf. Iemand heeft op een zeker moment een kaartje gekocht voor een voorstelling, tentoonstelling of evenement. En hij heeft er geld voor betaald. Dat soort data is veel makkelijker te vergelijken dan gegevens uit consumentenenquêtes. Inzicht in transactiedata leert naar welke producten vraag is.”

“Maar wanneer is iemand een bezoeker? Als iemand op de site van een museum een collectiepagina leest, dan is die persoon ook actief bezig met cultuur.”
“Die persoon bezoekt jouw site, maar je hebt geen aanvullende klantdata. En zo iemand is ook (nog) geen betalende bezoeker. Door te focussen op transactiedata richt je je op een groep die bereid is te betalen voor kunst en cultuur. De groep daarbuiten is ook interessant, maar bij gebrek aan tijd en budget moeten er keuzes worden gemaakt. Duidelijk zijn over wat je wel en niet doet, en over het doel dat je voor ogen hebt. Maar ook erkennen wat je nog niet meeneemt. Je moet klein en concreet beginnen en het dan later verder uitbouwen.”  

“Een soort groeibriljant dus. Hoelang denk je dat zo’n proces duurt?” 
“Zeker nog twee jaar om een goede basis te leggen. Alle partijen hebben andere belangen en eigen agenda’s. Vanuit de eigen bedrijfsvoering is dat natuurlijk begrijpelijk en ook in basis geen probleem. Echter, daarom pleit ik ervoor een onafhankelijke partij – al bestaand of nieuw op te richten – deze taak te geven. Die partij is dan verantwoordelijk voor het overkoepelende overzicht en ook voor bijvoorbeeld de communicatie naar alle betrokkenen en gesprekken met leveranciers. Als individuele partij krijg je bij een ticketingsysteem niet snel iets voor elkaar, maar als koepelorganisatie sta je natuurlijk veel sterker.”